Ερωτευμένη...με τον πρώην

Έρωτας…… δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα. Ξυπνάς μονίμως  με ένα χαμόγελο στα χείλη, περιμένεις πως και πώς να τον δεις, να σου χαμογελάσει και να χωθείς στην αγκαλιά του. Να ξεχάσεις τα πάντα και να χάσεις την αίσθηση του χρόνου. Όμως μαζί με την αίσθηση του χρόνου χάνεις και τον εαυτό σου ορισμένες φορές. Και αυτό συμβαίνει όταν ερωτευθείς χωρίς ανταπόκριση. Ή ακόμα χειρότερα, αν είσαι ερωτευμένη με τον πρώην σου. Έναν πρώην που έχεις να δεις χρόνια, όμως πάντα ένιωθες κάτι για αυτόν με όποιον και να ήσουν. γιατί η αγάπη δεν γίνεται να χαθεί, ούτε οι στιγμές. Είναι ένας πρώην που μόλις τον δεις σταματάει ο χρόνος και χάνεσαι στο βλέμμα του. Είναι αυτός που μόλις σε αγκαλιάσει δεν θες τίποτα άλλο στο κόσμο, απλά να σε αγκαλιάζει και να νιώθεις αυτή την ασφάλεια. Είναι ο άνθρωπος που σε ξέρει καλύτερα από όλους, μπορεί να σε διαβάσει και να καταλάβει τι σκέφτεσαι, φτάνει μόνο να σε κοιτάξει στα μάτια. Ναι είναι αυτός που νιώθεις όχι απλά πεταλούδες όταν τον βλέπεις αλλά ολόκληρο το ζωικό βασίλειο, τα πόδια σου τρέμουν, το στομάχι σου γίνεται ένας κόμπος και δεν μπορείς να αρθρώσεις πρόταση. Είναι η μεγάλη σου-και η αληθινή σου- αγάπη, το άλλο σου μισό, ο άνθρωπός σου.

Τι γίνεται όμως όταν είσαι ερωτευμένη μαζί του μετά από τόσα χρόνια και του το λες, αλλά αυτός δεν νιώθει το ίδιο;  Δεν θέλει και δεν μπορεί να είστε μαζί γιατί ανήκεις πια στο παρελθόν και δεν θέλει να το σκαλίσει;  Εκεί δεν μπορείς να κάνεις κάτι, κρατάς τις όμορφες στιγμές και συνεχίζεις. Τώρα θα μου πες «Πώς συνεχίζεις αφού είσαι ερωτευμένη μαζί του και τον σκεφτόσουν ενώ ήσουν με άλλους;» Ναι, έχεις ένα δίκιο, όμως κάποια στιγμή θα έρθει κάποιος και θα ερωτευθείς πιο δυνατά και με μεγαλύτερο πάθος. Και έτσι θα μείνει μια γλυκιά ανάμνηση.  Όπως θα κάνει και αυτός, θα ερωτευθεί και θα σε θυμάται σαν μια ανάμνηση. Και θα τον δεις με άλλη να γελάει και να περνάει καλά. Και τότε θα είσαι καλά μέσα σου γιατί τον αγαπάς και θες να είναι ευτυχισμένος. Δεν χρειάζεται να πονάς, πρέπει να αποδεχθείς το πόνο ως ένα κύριο συστατικό του παιχνιδιού. Όπως εσύ δεν επιλέγεις να ερωτευθείς κάποιον σε μια χρονική στιγμή, έτσι και η άλλη πλευρά επέλεξε να μην σε ερωτευθεί. 

Και όχι δεν είναι κακό που ερωτεύθηκες. Ούτε χαμηλά πέφτεις που κλαις και πίνεις ό,τι πίνεται, πιστεύοντας ότι θα ξεχάσεις. Ούτε χάνεις την αξιοπρέπεια σου που στέλνεις μήνυμα στις πέντε το πρωί ότι σου λείπει. Ούτε ταπεινώνεσαι. Καλά κάνεις!  Να κάνεις και να λες πάντα αυτό που νιώθεις. Δε νιώθεις για να πάρεις κάτι πίσω, ούτε το λες περιμένοντας το παραμυθένιο τέλος. Γουστάρεις και νιώθεις. και το να νιώθεις είναι η μεγαλύτερη ευλογία, γιατί δείχνει ότι δεν είσαι κενή! 

 

Έλα για λίγο να σε δω....και φεύγεις πάλι....

Και να που πάλι σε είδα μπροστά μου, με αυτό το υπέροχο χαμόγελο και τα μάτια σου να λάμπουν. Εκεί που είχα πει θα σε ξεπεράσω και θα συνεχίσω, και δεν σε είχα στείλει τίποτα..τσουπ εμφανίστηκες και έφερες τα πάνω κάτω. Πέρασα από δίπλα σου και εσύ ούτε με κοίταξες. Απλά με χάιδεψες στη μέση και έστρεψες το βλέμμα σου κάτω. Δεν το αντέχω αυτό. Να σε βλέπω να φλέγομαι ολόκληρη και εσύ να είσαι τόσο ψυχρός. Έλεγα δεν θα στείλω αλλά δεν άντεξα. Και για μια ακόμη φορά έστειλα, το διάβασες και δεν απάντησες. Ξέρω δεν θέλεις τίποτα, μα εγώ θέλω τα πάντα από σένα. Έστω ένα «γεια». Σε ένα μήνα θα φύγω και δεν θα σε ξανά δω, δεν θα σε ξανά ενοχλήσω, δεν θα σε ξανά μιλήσω. Μακάρι να ερχόσουν για λίγο, να μου δώσεις μια μικρή χαρά. Να ζήσω μέσα από την αγκαλιά σου. Να χαθώ με ένα σου φιλί, να λιώσω με ένα σου βλέμμα…. Να περάσουμε ένα τελευταίο βράδυ μαζί…. Και μετά ας χαθείς πάλι και να μείνει μόνο η ανάμνηση σου! Ίσως μετά από καιρό καταφέρω να σε ξεχάσω και να μην σε σκέφτομαι κάθε μέρα. Ίσως η απόσταση και ο χρόνος βοηθήσουν… ίσως…… (ακούγεται background το «Ίσως» του Γιάννη Βαρδή). Μέχρι τότε έχω ένα μήνα να σε βλέπω στα κλεφτά… αχχχ…

Έρως ανίκατε μάχαν

«……είμαι ευτυχισμένη!!» έτσι τελείωσε με ένα πλατύ χαμόγελο μέχρι τα αυτιά της. Η Λ. (θυμάστε τη Λ. που ερωτεύτηκε ενώ είχε σχέση; ), παρεμπιπτόντως χώρισε, είχε έρθει από το σπίτι μου και άρχισε να μου περιγράφει λεπτομερέστατα το υπέροχο κυριακάτικο απόγευμα που είχε περάσει με τον Α. Ναι, ναι αυτόν που είχε ερωτευτεί. «Δεν βγαίνω για καφέ με κορίτσια.» της είπε αυτός. (Πολύ Mr. Grey την έχει δει ο τύπος…. I don’t do romance τύπου). Φυσικά πήγε σπίτι της και κατά ένα απρόσμενο λόγο συζητήσανε δεν κάνανε μόνο σεξ. Βέβαια αυτά που έμαθε η Λ. τα περίμενε, δεν φημίζεται για το καλύτερο παιδί και όλοι καταλάβατε ποια ήταν η νοοτροπία του. Μου περιέγραφε πως την ακουμπούσε, πως ξάπλωνε δίπλα της, πως την κοιτούσε και έλιωνε. Δεν φαινόταν μόνο στο χαμόγελό της αλλά στα μάτια της, και τα μάτια ποτέ δεν λένε ψέματα. Αυτός δεν ψάχνει κάτι αυτό τον καιρό, δεν θέλει σχέση…. Αυτή κολλημένη μαζί του θα κάνει ότι της ζητήσει. Το βράδυ του έστειλε μήνυμα ότι ακόμα έχει τη γεύση του και το άρωμα του…. Και τι απάντησε αυτός; ΤΙΠΟΤΑ!! Απλά διαβάστηκε. Το προσπέρασε αυτό η Λ. και συνεχίζει να τον σκέφτεται. Προσπαθεί να συγκρατηθεί να μην του στείλει πάλι αυτή, αλλά θα τα καταφέρει; Ναι πέρασε ένα υπέροχο απόγευμα, ναι βάζει τα πάντα στην άκρη όταν αφορά αυτόν, ναι ξέρει ότι είναι μ*****ς, αλλά είναι ερωτευμένη! Και ο έρωτας είναι τυφλός. Θέλει να το ζήσει όσο κρατήσει. Απλά ελπίζω να μην χτυπήσει πολύ όταν πέσει από το ροζ συννεφάκι της, καθώς είναι ένας έρωτας χωρίς ανταπόκριση, ένα παιχνίδι που παίζεται με τους δικούς του κανόνες. Κάθε μέρα κάνει και ένα βήμα προς τον γκρεμό αλλά εγώ θα είμαι εδώ να την κρατήσω πίσω στο τελευταίο της βήμα. 

The (b)right side of life

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς!
Δες την φωτεινή πλευρά της ζωής!
(Ακούγεται από πίσω σαν μουσική υπόκρουση)

Είναι μερικά πρωινά που τα χρώματα είναι πιο έντονα από ότι συνήθως. Μιλάω για αυτά τα πρωινά που ξυπνάς με τόσο κέφι και ενέργεια και τα βλέπεις όλα πιο θετικά, ακόμα και αν δεν πηγαίνει τίποτα καλά γύρω σου.  Και τότε παίρνεις βαθιά ανάσα, χαμογελάς και σκέφτεσαι ότι η ζωή είναι ωραία και πολύ μικρή για να αφήνεις ανθρώπους και καταστάσεις να ρίχνουν τη ψυχολογία σου στο πάτο. Όλοι θέλουν τα πράγμα να συμβαίνουν με το δικό τους τρόπο, αν ρίξεις μια ματιά όμως στην πραγματικότητα θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι άδικος κόπος. Το θέμα είναι να είμαστε ευτυχισμένοι με τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς συμβαίνουν. Να μπορείς να αξιολογείς τις καταστάσεις που έρχονται, να εντοπίζεις τα ευνοϊκά σημεία για σένα και να αντλείς στο έπακρο τα οφέλη που σου δίνονται.   Με λίγα λόγια η προσαρμοστικότητα είναι η μεγαλύτερη αρετή. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεις τοξικά συναισθήματα όπως ο θυμός, η θλίψη. Τα προβλήματα –μικρά ή μεγάλα- θα υπάρχουν πάντα. Το θέμα είναι πως θα τα αντιμετωπίσουμε εμείς. Και μην ξεχνάτε «Όλα για κάποιο λόγο γίνονται!» (Αυτό είναι το μότο μου για τη ζωή)

Όταν ένας χωρισμός έρχεται

Ένας χωρισμός από μια σχέση  είναι αρκετά επώδυνο και καταθλιπτικό για κάποιο που πρέπει να τα υποστεί. Ο πόνος σαφώς και διαταράσσει την ψυχική μας ηρεμία και ισορροπία και μας δημιουργεί συναισθήματα ανασφάλειας και απώλειας. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε αυτή την κακή έκβαση μιας σχέσης μας, τον χωρισμό, προς όφελος μας;

Όπως έχουμε πει και στο παρελθόν σε άλλα σχετικά άρθρα, πριν να πάρουμε την απόφαση να χωρίσουμε από μια σημαντική σχέση, πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να την γιατρέψουμε και να υπερπηδήσουμε τα προβλήματα. Όταν ένας άνθρωπος είναι αρκετά σημαντικός για εμάς τότε πρέπει να πολεμήσουμε, να αγωνιστούμε και να κάνουμε θυσίες για να σώσουμε την σχέση. Εάν όμως η κατάσταση φτάσει σε αδιέξοδο τότε τουλάχιστον ας επωφεληθούμε από τον χωρισμό αναλογιζόμενοι τα λάθη μας και τα μειονεκτήματα μας, οδηγώντας έτσι τον εαυτό μας σε μια καινούργια σχέση στην οποία δεν θα επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Κάθε σχέση μας βοηθά να εξελιχθούμε και μας προετοιμάζει για την σχέση που θα είναι η σημαντικότερη της ζωής μας.

Εξετάζοντας λοιπόν την συμπεριφορά μας, μετά τον ερχομό του χωρισμού, πρέπει να εκτιμήσουμε αντικειμενικά τους τομείς στους οποίους συνεισφέραμε στην διάλυση της σχέσης. Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε μια καινούργια ,υγιή σχέση στο μέλλον.

Σαν πρώτο βήμα θα πρέπει να επανεξετάσουμε την συμπεριφορά μας στους ακόλουθους τομείς :

Ήμασταν επικριτικοί και συνεχώς παραπονιόμασταν απορρίπτοντας τον /την σύντροφο μας δημιουργώντας του /της το αίσθημα της ανικανότητας και την απόρριψης; Αυτό από μόνο του μπορεί να αποτελέσει λόγο διάλυσης μιας οποιαδήποτε σχέσης ,όσο στερεή και αν είναι, γιατί κανένας δεν μπορεί να λειτουργήσει φυσιολογικά και να ανεχτεί ένα τέτοιο περιβάλλον για αρκετό καιρό.

Μήπως ζητούσαμε συνεχώς την επιβεβαίωση της αγάπης του /της συντρόφου μας αλλά με τους λάθος τρόπους; Αυτό σίγουρα θα μας έκανε κουραστικούς και απαιτητικούς πράγμα που θα απομάκρυνε με αργά αλλά σταθερά βήματα τον / την σύντροφο μας.

Μήπως οι φοβίες μας, μας έκαναν υπερβολικά ευαίσθητους και συνεπώς και υπερβολικά εκνευριστικούς για τον / την σύντροφο μας. Κανείς δεν μπορεί να μας συμπαραστέκεται και να μας παρηγορεί απ άπειρον εις βάρος της δικής του προσωπικής ηρεμίας. Ο υπερβολικός φόβος κουράζει και φέρνει δυστυχία στην σχέση.

Με τα παιχνίδια εξουσίας τι γίνεται; Μήπως ήταν το αγαπημένο μας σπορ; Μήπως συνεχώς προσπαθούσαμε να επιβληθούμε στον / στην σύντροφο μας βγάζοντας τα σπαθιά για κάθε ασήμαντη αιτία; Συνήθως αυτό που διαλύει τα ζευγάρια είναι οι διαφωνίες τους για ασήμαντα θέματα ενώ αντίθετα στα σοβαρά λειτουργούν σαν ομάδα και βρίσκουν λύσεις. Τα ασήμαντα προβλήματα όμως είναι καθημερινά και ροκανίζουν σιγά-σιγά τα θεμέλια μιας σχέσης. Αφήστε τις ασήμαντες διαφωνίες στην άκρη. Και προς Θεού , η δουλειά του καθενός δεν πρέπει να αποτελεί αντικείμενο ανταγωνισμού στην σχέση. Αυτό είναι συνήθως καταστροφικό.

Μήπως οι ίδιοι δεν τα είχαμε καλά με τον εαυτό μας; Οι ενοχές του παρελθόντος μπορούν να μας οδηγήσουν σε υπερευαισθησία απέναντι στις κουβέντες ή στις προθέσεις του /της συντρόφου μας. Αν εμείς δεν πιστεύουμε στον εαυτό μας τότε γιατί να πιστέψει ο άλλος σε εμάς; Οι εσωτερικές μας συγκρούσεις και οι γκρίζες ζώνες στα δικά μας συναισθήματα μπορεί πολλές φορές να οδηγήσουν τον /την σύντροφο μας στην απομάκρυνση.

Γνωρίζαμε πως να επικοινωνούμε; Γνωρίζαμε τις ανάγκες μας και ξέραμε πως να τις μεταδίδουμε στον /στην σύντροφο μας; Σαν ενήλικες οφείλουμε στον εαυτό μας να μην καταπιέζουμε τις ανάγκες μας πράγμα που θα μας οδηγήσει σταδιακά στα παράπονα , την κριτική και τις άσκοπες απειλές που αναπόφευκτα θα επιφέρουν τον χωρισμό. 
Σαν δεύτερο βήμα, αφού επανεξετάσουμε την δικιά μας συμπεριφορά και πως αυτή έχει συνεισφέρει στην διάλυση της σχέσης μας , πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον /την σύντροφο μας ασχέτως αν έχουμε χωρίσει ή είμαστε στα πρόθυρα του χωρισμού. Εάν η σχέση απέτυχε, το να κρατάμε κακίες και πικρίες δεν βοηθά σε τίποτα. Αντίθετα μας καταστρέφει την ψυχική μας ισορροπία και μας κάνει κακοπροαίρετους και δύσπιστους προς το περιβάλλον και προς του άλλους ανθρώπους που πιθανό να γνωρίσουμε. Μπορεί επίσης να συνειδητοποιήσουμε ότι εκεί που νομίζαμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τον /την σύντροφο μας , τελικά μπορούμε και μάλιστα αισθανόμαστε και πιο δυνατοί από πριν.

Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και προ πάντων να τον σεβόμαστε αποφεύγοντας έτσι προβλήματα σε μελλοντικές μας αισθηματικές σχέσεις ή στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους γενικότερα.

Τα μαθήματα μας λοιπόν από ένα χωρισμό μπορούν να μας οδηγήσουν στην ορθότερη επικοινωνία, στην βελτίωση των δικών μας συμπεριφορών και αντιδράσεων σε μια καινούργια σχέση, στο να απαλλαγούμε από βάρη και χρωστούμενα του παρελθόντος που μας εμποδίζουν να είμαστε ευτυχισμένοι και τέλος στην βελτίωση της αυτοεκτίμησης μας.

Όταν η γαλήνη, η αγάπη και η ασφάλεια ξεκινάει από μέσα μας μπορεί να μεταφερθεί και στους γύρω μας. Μόνο όταν ξεπεράσουμε τα δικά μας εσωτερικά προβλήματα θα είμαστε σε θέση να αφεθούμε στην απόλυτη αγάπη, την αγάπη χωρίς όρους που όλοι επιζητούμε. Μέχρι τότε, δεν πρέπει να υποφέρουμε συνεχώς από τον χωρισμό, πρέπει να τον βιώνουμε σαν φυσικό αποτέλεσμα και των δικών μας ενεργειών και να εξελισσόμαστε από αυτόν οδηγούμενοι έτσι στην πραγματική μας ευτυχία και ολοκλήρωση.

Love is in the air

Σε 4 μέρες είναι η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Ναι ξέρω είναι μια εμπορική γιορτή, και δεν χρειάζεται το ζευγάρι αυτή τη συγκεκριμένη μέρα για να γιορτάσει τον ερωτά του. Αν είναι ερωτευμένο γιορτάζει κάθε μέρα.  Συμφωνώ μαζί σας. Ας μην ρίχνουμε όμως από τα ροζ συννεφάκια και τις υπόλοιπες, τις αθεράπευτα ρομαντικές υπάρξεις, που θεωρούν την Ημέρα των Ερωτευμένων μια μέρα μοναδική και φτιαγμένη μόνο για αυτούς. Για αυτό το λόγο λοιπόν  προτείνω ορισμένες πρωτότυπες ιδέες για αυτήν την ειδική μέρα.

• Σχεδιάστε και ανταλλάξτε το δικό σας «μπλοκ επιταγών». Φτιάξτε κουπόνια για ένα ερωτικό μασάζ, ένα ρομαντικό δείπνο για δύο, ένα αφρόλουτρο υπό το φως των κεριών και ότι άλλο νομίζετε ότι θα εξιτάρει τον/την αγαπημένο/ή σας. Τα κουπόνια μπορούν να «εξαργυρώνονται» όποτε θέλει μέσα στο χρόνο μέχρι τον επόμενο Αγ. Βαλεντίνο.

• Για τους άντρες: Αγοράστε στην αγαπημένη σας τρία set εσωρούχων, ένα ρομαντικό, ένα πρόστυχο και ένα sexy. Δώστε της τα δώρα ένα ζητώντας της να τα φορέσει το πρώτο πριν βγείτε από το σπίτι, το δεύτερο όταν θα βγείτε έξω για ποτό ή φαί και το τρίτο όταν επιστρέψετε σπίτι. Δεν είναι ανάγκη φυσικά να της τα δώσετε και τα τρία την ίδια μέρα αλλά και τις επόμενες, διατηρώντας τη sexy διάθεση όλη τη βδομάδα!

• Για τις γυναίκες: Αγοράστε τρία set εσωρούχων και κάντε του πασαρέλα με το ρομαντικό πριν βγείτε από το σπίτι, με το πρόστυχο όταν θα είσαστε έξω (ενημερώνοντάς τον φυσικά με κάποιο τρόπο για το τι φοράτε κάτω από τα ρούχα σας όταν είστε έξω) και το sexy όταν επιστρέψετε σπίτι.

• Φερθείτε σαν έφηβοι. Πηγαίνετε σε ένα «ροζ» ξενοδοχείο και παίξτε το παράνομο ζευγάρι, κάντε μια βόλτα σε μια απομακρυσμένη περιοχή, παρκάρετε το αυτοκίνητο σας σε κάποιο σημείο που θα είστε μόνοι σας, χωρίς αδιάκριτα βλέμματα γύρω σας (πάντα με προσοχή)!  

• Κάντε μαζί ένα αφρόλουτρο. Γεμίστε το μπάνιο σας με αρωματικά κεριά και απολαύστε μαζί ένα αφρόλουτρο πίνοντας σαμπάνια. Ακούγεται κλισέ, αλλά πόσες φορές πραγματικά το κάνατε;

• Δοκιμάστε κάτι που τόσο καιρό ντρεπόσασταν να κάνετε ή αναβάλλατε. Ένα strip tease με ένα ερωτικό κομμάτι να ακούγεται από πίσω, να δοκιμάσετε ρόλους στο σεξ. Να ντυθείτε πχ μαθήτρια-καθηγητής, νοσοκόμα-ασθενής, αστυνομικός όπου ήρθε να σου κάνει παρατήρηση για διατάραξη κοινής ησυχίας. Δοκιμάστε ακόμα και νέες στάσεις στο σεξ, νέα μέρη στο σπίτι, νέες φαντασιώσεις.   

• Δειπνήστε μπροστά στο τζάκι σας ή (αν δεν έχετε τζάκι) πάνω στο κρεβάτι σας. Ετοιμάστε μια ποικιλία τυριών, αλλαντικών, φρούτα, και καλό κρασί μπροστά σε ένα αναμμένο τζάκι ή πάνω στο κρεβάτι σας. Ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσετε τη μέρα των ερωτευμένων. Και μην ξεχάσετε για το επιδόρπιο τη sauce σοκολάτας!

• Κάντε απεργία! Προσπαθήστε για μία βδομάδα πριν του Αγ. Βαλεντίνου να μην κάνετε sex. Όσο δύσκολο και αν είναι, η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου θα αποκτήσει άλλο νόημα, ιδίως αν το συνδυάσετε με τη πρόταση για τα εσώρουχα που σας κάναμε παραπάνω!

• Αν δουλεύει εκείνη τη μέρα, όσο είναι στη δουλειά, αρχίστε να στέλνετε κάθε μία ώρα από ένα πικάντικο sms, mms ή email. Όσο περνάει η ώρα κάντε τα μηνύματά σας ακόμα πιο πονηρά, στέλνοντας το τελευταίο μία ώρα πριν βρεθείτε. Μπορείτε να φανταστείτε τις συνέπειες της αναμονής!

Στη τελική κάντε τα all time classic. Βγείτε οι δυο σας για ένα ρομαντικό δείπνο στο αγαπημένο σας εστιατόριο, πιείτε ένα ποτό σε ένα lounge bar, δείτε μια ρομαντική ταινία στο cinema (ή έστω στο καναπέ του σαλονιού σας χωμένη στην αγκαλιά του).

Από μένα Χρόνια Πολλά Ερωτευμενάκια!!!!!! 

Dating: οι νέοι κανόνες στην εποχή των social media

Κάποτε ένας άνδρας σήκωνε το τηλέφωνο και ζητούσε από μια γυναίκα να βγουν για φαγητό. Αυτό οριζόταν ως ραντεβού. Οι κανόνες ήταν απλοί. Εκείνη παράγγελνε σαλάτα, εκείνος έκανε πως ξέρει από κρασιά. Εκείνος πλήρωνε το λογαριασμό, εκείνη ήταν ωραία ντυμένη. Εκείνος προσποιούνταν πως την ακούει, εκείνη προσπαθούσε να μη φαίνεται απελπισμένη για σχέση. Εκείνη το έπαιζε δύσκολη, εκείνος το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς θα έβρισκε δικαιολογία για να την καλέσει σπίτι του για ποτό αμέσως μετά το δείπνο.

Κάποια στιγμή οι γυναίκες ανεξαρτητοποιήθηκαν, ίσως νωρίτερα απ' όσο μπορούσαν να χωνέψουν οι άνδρες, και άρχισαν να στέλνουν εκείνες SMS γεμάτα υπονοούμενα μέχρι να πάρουν το πράσινο φως και να του ζητήσουν εκείνες να βγουν για φαγητό. Άρχισαν να πληρώνουν εκείνες το λογαριασμό, ή έστω το δικό τους μισό, και τα περιοδικά έχυναν τόνους μελάνι για το τι ακριβώς πρέπει να κάνει μια ανεξάρτητη και μοιραία γυναίκα την ώρα του λογαριασμού. Αν πρέπει να φάει σαλάτα, για να δείξει πόσο αδύνατη είναι, ή μπριζόλα, για να δείξει ότι είναι γυναίκα με όρεξη. Με πολλή όρεξη. Για όλα. Μετά οι γυναίκες άρχισαν να κάνουν σεξ από το πρώτο ραντεβού προκειμένου να διαπιστώσουν αν αξίζει τον κόπο να πουν ναι και σε ένα δεύτερο ή έχαναν το χρόνο τους. Οι κανόνες ανατράπηκαν, τέθηκαν νέα ερωτήματα και ορίστηκαν καινούργια «πρέπει» και «μη»: ξύρισε τα πόδια σου, μην ξυρίζεις τα πόδια σου. Φόρεσε μαύρα εσώρουχα, μη φορέσεις εσώρουχα. Να τηλεφωνήσεις εσύ πρώτη την επόμενη μέρα ή να περιμένεις εκείνον να κάνει το πρώτο βήμα; Μέσα σε πόσο χρόνο μετά το πρώτο ραντεβού πρέπει να τηλεφωνήσει ένας άνδρας για να μη φανεί απελπισμένος;

IΝ ΑΝ ΟPEN RELATIONSHIP

Και μετά άρχισαν τα likes. Τα retweet. Την ώρα που η καθημερινότητα προσπαθεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των social media, το Facebook και το Twitter γύρισαν τον κόσμο των ραντεβού ανάποδα, αλλάζοντας το πώς γνωριζόμαστε, τι γνωρίζουμε για τον άλλο πριν τον συναντήσουμε, πώς επικοινωνούμε μαζί του μέχρι να κανονίσουμε τη συνάντηση. Η κοινωνική δικτύωση κατάφερε να κάνει αυτό που πάμπολλοι προσπαθούσαν για δεκαετίες: να θολώσει τα νερά για το τι ακριβώς σημαίνει ραντεβού ή ακόμα και σχέση.

Τα ραντεβού δεν γράφονται πια σε ατζέντα, εντοπίζονται στο GPS του Google Map. Δεν αφορούν πλέον δείπνο, κουβεντούλα, μετά ποτό και μετά φιλί για καληνύχτα στην εξώπορτα. Μόνο ποτό. Μόνο σε μπαρ. Μόνο μέσα σε πολύ κόσμο. Και μόνο ανάμεσα σε φίλους. Δεν υπάρχει φιξαρισμένη μέρα ή ώρα, μόνο ένα SMS ή mail «Πού είστε; (εσύ και όλες οι φίλες σου εννοεί). Εμείς (δηλαδή εγώ και όλοι μου οι φίλοι) είμαστε εδώ, θέλεις να περάσεις;» Tα ραντεβού δεν αφορούν πλέον έναν άνδρα και μια γυναίκα αλλά ολόκληρες παρέες.

Η ίδια η λέξη ραντεβού τείνει να εξαφανιστεί. Έχει ήδη αντικατασταθεί από ένα ασαφές «να βρεθούμε». Άνδρες και γυναίκες μιας ολόκληρης γενιάς, οι «μιλένιαλς», όσοι δηλαδή γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1983 και το 1995, έμαθαν τι σημαίνει σχέση και ραντεβού μέσα από το κινητό, αφού έτσι κι αλλιώς όλη τους η επικοινωνία με τον έξω κόσμο περνάει από αυτό. Έμαθαν να είναι προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο, ανά πάσα ώρα και στιγμή, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκάσει το επόμενο message και για πού θα είναι η πρόσκληση. Ή πού θα κάνει check in τελικά ο καλός ο κόσμος και πού θα μεταφερθεί σε χρόνο dt η αποψινή έξοδος. Όλα παίζουν. Γι' αυτό και τους φαίνεται αδιανόητο να φιξάρουν μια συγκεκριμένη ώρα και ένα συγκεκριμένο μέρος. Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούν να «φιξάρουν» μια σχέση. Δεν έχουν ακριβώς σχέση. Βλέπουν κάποιον. Υπάρχει κάτι. Γίνεται φάση. It's complicated. Άνδρες και γυναίκες βρίσκονται σε ένα μόνιμο λίμπο, ανάμεσα σε πρώτο ραντεβού ή έξω για ποτό, τα έχουμε ή δεν τα έχουμε, είμαστε μαζί ή δεν είμαστε.

ACCEPT ΚΑΙ BLOCK

Παρ' ότι αυτή η ίδια γενιά αφήνει όλο τον κόσμο να δει τις φωτογραφίες που τράβηξε το καλοκαίρι στην παραλία με το μαγιό ή ανακοινώνει στους πάντες πώς αισθάνεται αυτήν τη στιγμή, σε έναν κόσμο που τίποτα δεν είναι σταθερό και δεν χρειάζεται να συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο κάποιον για να του πεις τα νέα σου, το να μιλήσεις στο τηλέφωνο, να προτείνεις έξοδο για φαγητό ή να μοιραστείς τα συναισθήματά σου μοιάζει με τεράστιο ρίσκο. Αν τύχει και ο δρόμος τους βγάλει και τους δύο στο ίδιο μέρος, καλώς, αν όχι, κανείς δεν πληγώνεται.

Ακόμα και αν τύχει να βρεθούμε, αμέσως μετά την πρώτη συνάντηση, εκείνο το πρώτο διάστημα που κανείς από τους δύο δεν ξέρει αν ο άλλος θέλει να ξανασυναντηθούν μπορεί να παραταθεί για πάντα από την ατελείωτη ανταλλαγή SMS. Κανείς από τους δύο δεν περιμένει να χτυπήσει το τηλέφωνο, απλώς παρακολουθεί το timeline, κάνει κάποιο comment, πάντα διφορούμενο, αναρωτιέται αν πρέπει να στείλει αίτημα φιλίας στο Facebook ή να αποδεχτεί τον άλλο αντίστοιχα, και δεν τολμάει να πει ευθέως αν ενδιαφέρεται ή όχι για το δεύτερο «να βρεθούμε». Κάπως έτσι θα κυλήσει όλη η σχέση, όποια και αν είναι αυτή. Μέσα σε ένα θολό «κάτι είμαστε αλλά δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τι ακριβώς». Είναι λοιπόν πολύ πιθανό να βρεθούμε να νομίζουμε ότι έχουμε σχέση με κάποιον επειδή απλώς κοιμόμαστε μαζί. Να πιστεύουμε ότι έχουμε σχέση παρ' ότι δεν έχουμε καν βγει ένα παραδοσιακό, κανονικό ραντεβού, όπου θα είμαστε οι δυο μας και μόνο οι δυο μας. Η παρατεταμένη ανταλλαγή mails, SMS, likes κ.λπ. με κάποιον τον κάνει να φαίνεται διαθέσιμος ακόμα κι όταν δεν είναι. Το ίδιο και η ανάγκη μας να διαβάζουμε ανάμεσα στις γραμμές αυτά που θέλουμε. Συχνά το λάθος το κάνουμε εμείς οι ίδιες, καθώς αρνούμαστε να βάλουμε πλαίσια σε μια σχέση, φοβούμενες την απόρριψη. Η εικόνα της απελπισμένης που περιμένει πάνω από το τηλέφωνο να χτυπήσει δεν μας πάει και φροντίζουμε να την αντικαταστήσουμε με ελεύθερες και ωραίες χαριτωμένες μέσω του Facebook. Κανείς δεν εκτίθεται αλλά και κανείς δεν δεσμεύεται.

Γενικώς το να γράφεις είναι πιο ασφαλές από το να μιλάς. Γράφοντας αφήνεις μεγαλύτερο χώρο στη φαντασία. Και όταν τελικά δύο άνθρωποι συναντηθούν είναι πολύ πιο πιθανό να απογοητευτούν. Όλοι έχουμε μια τάση να γεμίζουμε τα προφίλ μας στα social media με φωτογραφίες, posts, φίλους και σχόλια που μας κάνουν να δείχνουμε ενδιαφέροντες. Το προφίλ μας είναι ο προσωπικός μας PR. Τα σχόλιά μας στο Twitter αφορούν περισσότερο τι θα ήθελαν οι άλλοι να διαβάσουν από εμάς ή τι θα θέλαμε εμείς να γίνουμε. Πλέον έχουμε δύο ταυτότητες, την on line και την off line.

Το εξίσου σημαντικό πρόβλημα που δημιουργείται είναι πώς ξεφορτώνεσαι από τη ζωή σου κάποιον με τον οποίο συναντήθηκες αλλά δεν σου αρέσει πλέον. Κάποτε ήταν πολύ πιο απλό. Χανόσαστε στον ορίζοντα ένα ηλιοβασίλεμα. Τώρα τον έχουμε ήδη αποδεχτεί ως φίλο στο Facebook, ο αριθμός του κινητού του έχει περαστεί αυτόματα σε όλες τις Επαφές μας. Κατ' αρχάς και μόνο από ευγένεια διστάζουμε να τον διαγράψουμε (άλλωστε δεν μας έκανε και τίποτα κακό). Ενίοτε δεν ξέρουμε και πώς. Αποτέλεσμα: θα βλέπουμε ένα κακό ραντεβού για πάντα στο timeline μας. Και όταν βρεθούμε σε μια αδύναμη στιγμή, βαρεμάρας ή μοναξιάς, ο πειρασμός να επικοινωνήσουμε ξανά μαζί του είναι εκεί μπροστά μας. Αν και με τόσους φίλους και followers και τόσες οψιόν ανοιχτές, δύσκολα θα βαρεθούμε ή θα νιώσουμε μοναξιά.

Ταυτόχρονα, και ενώ η ζωή μας είναι τόσο γεμάτη μηνύματα και mails και φίλους και φίλους φίλων, αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να έχουμε μια «κανονική» σχέση. Μια σχέση όπου ο ένας θα μπορεί να αποκαλεί τον άλλο αγόρι ή κορίτσι του, σύντροφό του ή μωρό του ή ό,τι τέλος πάντων χαϊδευτικό δίνει τη σήμερον ημέρα ο κόσμος στον έρωτά του. Ή γιατί οι σχέσεις μας μοιάζουν να ξεθυμαίνουν πολύ-πολύ γρήγορα και έχουν τη διάρκεια ενός comment. Η ταχύτητα με την οποία εναλλασσόμαστε από social media σε social media και από προφίλ σε group chat και instagram hashtag μας έχει κάνει να δυσκολευόμαστε να συγκεντρωθούμε σε ένα πράγμα τη φορά. Να μην μπορούμε να δώσουμε χώρο και χρόνο σε κάποιον άνθρωπο ώστε να μας δείξει ποιος πραγματικά είναι.

ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΜΗΔΕΝ

Γράφοντας μηνύματα των 140 χαρακτήρων, αυτό που τελικά μαθαίνουμε είναι πώς να μην εμπλεκόμαστε συναισθηματικά. Πώς να παραμερίζουμε τα αρνητικά και να προσεγγίζουμε καθετί επιφανειακά. Όμως το να αντιμετωπίζουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα και να μην τα αποφεύγουμε είναι η βασική αρχή για να ωριμάσουμε, να μεγαλώσουμε συναισθηματικά.

Αντί να αναρωτιόμαστε γιατί ποτέ δεν είχαμε ουσιαστική σχέση με κάποιον φαίνεται πως πρέπει να κάνουμε restart και να το πάρουμε από την αρχή το ζήτημα: τι δεν είναι ραντεβού; Το να προτείνεις σε κάποιον να βρεθείτε για ποτά μετά τη δουλειά. Το να κάνεις follow up επί τρεις μήνες με e-mails. Το να συναντιέστε μετά τα μεσάνυχτα επειδή βρεθήκατε σε κοντινά μπαρ. Το να κοιμάστε μαζί επειδή κάπως σας ήρθε εκείνη την ώρα, μιλούσε το ποτό. Τι είναι ραντεβού; Να δηλώσεις σε κάποιον πως θέλεις να τον συναντήσεις επειδή σου αρέσει. Να σηκώσεις το τηλέφωνο και να βρεις το κουράγιο να το πεις. Να πάτε για φαγητό ή ποτό ή καφέ οι δυο σας, μια συγκεκριμένη ημέρα, μια συγκεκριμένη ώρα, σε ένα χώρο που θα έχετε συμφωνήσει από πριν. Και μετά να αποφασίσεις αν θέλεις να τον ξαναδείς ή όχι. Και να το πεις ευθέως.